Роварныя падарожжы па Налібоччыне - Церабейнае.

Ровар і фотаапарат для краязнаўцы - гэта нязменныя сябры. На ровары можна дабрацца па бездаражы ў любую кропку нашай пушчы, а фотаапарат зафіксуе яе самыя маляўнічыя мясціны. Сёння мы запрашаем Вас у вёску Церабейнае, што размяшчаецца паміж Налібакамі і Кляцішчам.

З Налібак у Церабейнае трэба ехаць праз Віленскую вуліцу, у бок Кляцішча. Гэта недзе 4 км. Дарога добрая, праз лес. Цішыня, толькі птушкі заліваюцца спевам.

Сёння ў Церабейным жыве каля сотні чалавек. У вёсцы ёсць крама і жывёлагадоўчая ферма.

Церабейнае - гэта адзіная вёска налібацкага сельсавета, дзе ёсць брукаваная вуліца. Брук паклалі на пачатку 1930-ых гадоў.

Некалі "пры Польшчы", калі брук зарастаў травой, гаспадарам сядзібаў, каля якіх быў недагледжаны кавалак вуліцы, давалі вялікі штраф. Таму на чыстку бруку звычайна выводзілі дзяцей з відэльцамі.

Амаль усе сядзібы ў Церабейным драўляныя, пабудаваныя пасля вайны. Вёску спалілі немы ў 1943 годзе. Да вайны там жыло больш за 300 чалавек.

Драўляная прыбудова.

Стары калодзеж у апусцелым двары. 

Свае двары церабейнаўцы трымаюць у парадку. Усё хораша абкошана.

Вока радуецца ад такіх прыгожых і дагледжаных дамкоў.

Вёска знаходзіцца пры самым лесе і патанае ў садах.

Ёсць у церабейнаўцаў пачуццё прыгажосці. Свае сядзібы яны ўпрыгожваюць стракатымі ўзорамі і размалёўваюць рознымі колерамі.

Але палова вясковых дамоў стаяць апусцелыя. Хапае і пустых фундаментаў, якія параслі лебядой і кветкамі.

Кветкі не толькі на клумбах, але і на дамах.

Стары апусцелы дом. А яшчэ 20 гадоў таму яго гаспадары частавалі сырам і мёдам.

Гумно - месца, дзе захоўваецца сена.

Вечарэе. Час вяртацца ў Налібакі. А гэта славутая беларуская дарога. Бездакорная чысціня, свежая разметка.

А вось і нашае мястэчка. Хай кожны памятае год першай узгадкі Налібак і нашыя славутасці - пушчу і шкляную гуту князёў Радзівілаў.

Фота Юліі Гурневіч.